Medicatie heeft positieve werkingen, waarvoor je ze slikt. Er zijn ook andere werkingen, waarvoor je ze niet slikt. De bijwerkingen. Erg in het nieuws door de zeer zeldzame bijwerkingen van enkele vaccins. Maar ook alledaagse medicijnen, zoals paracetamol hebben een karrevracht aan bijwerkingen. Mocht u de bijsluiter daarvan lezen, dan zou u de schrik op het hart slaan.

Sinds mijn terugval van vorig jaar slik ik ook weer psychofarmaca. Lithium, clomipramine en olanzapine. Naast de positieve werking op mijn depressieve stemming en angsten, hebben ze ook vervelende bijwerkingen. Zeker door de jaren die ik zonder medicatie heb geleefd, kan ik dit nu goed vergelijken. Er zijn lichte bijwerkingen, waar ik niet of nauwelijks last van heb, zoals het licht trillen van mijn handen en vingers. Alleen bij hoge spanning nemen deze klachten hinderlijk toe. Wat ik ook merk en lastig vind, is dat mijn denksnelheid wat vertraagd is. Ik ben nog steeds een snelle denker, maar wel duidelijk trager dan in de jaren zonder medicatie. Dit wijt ik vooral aan de olanzapine, die ik wel weer aan het afbouwen ben, dus ik hoop dat dit weer verbetert.

Een erg lastige bijwerking van Lithium vind ik de werking op de vochtcirculatie. Lithium is een zout (natriumcarbonaat) en geeft mij een continu dorstig gevoel. Tevens lijkt het de verwerkingssnelheid tussen inname en uitgang van vocht ernstig te versnellen. Dit komt er in grote lijnen op neer, dat ik overdag ieder half uur a drie kwartier naar het toilet moet. Ook al weersta ik de dorst en drink ik minder, dan nog moet ik in deze frequentie naar het toilet. Op normale dagen op het werk of thuis is dit, behalve dat het tijd kost, geen probleem. Bij minder gestructureerde dagen buitenshuis is dit wel een groot aandachtspunt.

Ik ben bijvoorbeeld voor mijn studie naar Groningen gegaan. Vanaf september 2014 ging ik wekelijks van Winterswijk naar Groningen met de auto. In 2014 slikte ik ook lithium. Het was een reis van circa 2,5 uur. Dat is dus 3 a 4 keer moeten plassen. Dat vergt wat logistieke planning. Nou is Winterswijk – Groningen het makkelijkst reizen via Duitsland. Dit is wel 40 km langer, dan over Nederland, maar het rijdt veel beter door. Al snel merkte ik een nog groter voordeel. Langs de Duitse snelweg zijn veel meer parkeerterreinen met toilet dan langs de Nederlandse wegen. En het zijn gewoon openbare toiletten. Niet de meest moderne en altijd schone, maar als man is het er prima plassen. In Nederland kom je terecht bij een tankstation met toilet, waar je 50 cent voor betaald. Je krijgt dan wel een tegoedbonnetje van 50 cent te gebruiken in het tankstation. En wat is er ten overvloede te koop in het tankstation->-> Drank in alle soorten en maten. En de tegoedbon niet gebruiken is ook zonde, dus vaak was ik na een ritje Groningen en weer terug door Nederland, 15 euro lichter en 6 liter vochtcirculatie rijker. En constant maar hopen dat ik tijdig bij een toilet kon zijn. Ik ben daardoor grotendeels via Duitsland naar mijn studie gereden. Vanaf begin 2017 tot einde studie in 2020 ook zonder lithium. Het lukte me in die tijd soms zelfs zonder plaspauze naar Groningen te rijden.

Nu ik sinds augustus 2020 weer Lithium slik is de ”strijd” tegen de continu draaiende blaas weer terug. Veel toiletbezoekjes, vooruit plannen, blaasknijpen en zoeken van veilige wildplasplekken. Die dag op Ameland had ik een geplande toiletgang laten passeren, was er geen geschikte wildplasplek en ging het blaasknijpen in het zicht van de eindstreep mis. Sneu, maar gelukkig zonder publiekelijke schaamte.

Of ik het ooit aandurf om weer zonder psychofarmaca te leven durf ik niet te zeggen. Het is een continue balansstrijd tussen de voor- en nadelen. Tussen de werkingen en de bijwerkingen. Wanneer mijn leven weer meer in balans is en ik meer gewend ben in mijn nieuwe rollen en hopelijk nieuwe rollen in de toekomst, kan ik wellicht een nieuwe poging tot afbouw wagen. Tot die tijd ben ik blij met de ondersteuning die de medicijnen me bieden en neem ik de bijwerkingen op de koop toe. Liever een “lekke Lithiumbatterij”, dan een “depressieve Duikelaar”!

Wilt u reageren op deze blog? Mail van naar: communicatie@ggnet.nl