Emma (22) was somber en kwam haar bed niet meer uit

“Ik heb autisme, maar ik was daarnaast ook depressief. Ik kon moeilijk mijn bed uitkomen en ik vond het lastig om met mensen om te gaan. Daarom kon ik ook mijn studie niet meer volgen. Ik moest een paar maanden wachten voor ik bij GGNet terecht kon, maar daarna ging het snel. Het contact verliep goed en ik voelde me serieus genomen.

Ik kon al snel terecht bij de dagbehandeling. Dat was twee dagen per week, in een groep met zo’n acht anderen. De invulling was deels educatief, deels sportief, deels behandeling. Educatief betekent dat je leert over jezelf, over hoe je hersenen werken en in mijn geval over mijn aandoening. Sportief is ook belangrijk, veel deelnemers aan de groep sportten amper, ik ook niet. Maar het helpt als je je lichamelijk beter voelt.

De behandeling heeft me goed geholpen. Ik ben weer begonnen met mijn studie, dat heeft twee jaar stilgelegen. Ik heb weer een normaal dagritme, ik heb geleerd om naar buiten te gaan: eerst één keer per week, dan twee keer, dan elke dag. Ook met mijn sociale contacten gaat het nu beter. Er zijn nog steeds wel dingen waar ik op moet letten. Daarom heb ik nog steeds systeemgesprekken, samen met mijn vader.

Over de behandeling bij GGNet ben ik tevreden. Ik vond het fijn dat er ruimte is voor ieders inbreng. Wat me wel is opgevallen: je moet wel beter willen worden. Er zijn mensen die dat gewoon niet willen. Ik zou leeftijdgenoten willen aanraden: als je de kans krijgt, grijp die aan. Probeer alles wat je krijgt aangereikt in zo’n situatie. En niet één keer, maar twee keer.”