Moeder van Jesse (9): ‘het treintje in zijn hoofd blijft maar rijden’

“Jesse had last van zijn eigen prikkels. Het treintje dat in zijn hoofd rondreed, was volgens hem altijd belangrijker. Hij was erg druk, had moeite zich te concentreren. We zijn eerst bij een andere stichting geweest, maar we hadden behoefte aan intensievere zorg. Toen zijn we bij GGNet terechtgekomen. We hebben toen een aantal onderzoeken uit laten voeren, daar kwam de diagnose ADHD en PDD-NOS uit (een ontwikkelingsstoornis in het autismespectrum). We zijn toen met medicatie begonnen en tegelijk is de hulp opgestart.

Via GGNet krijg Jesse twee soorten behandeling: psychomotorische therapie (PMT) en intensieve psychiatrische gezinsbehandeling (IPG). Bij PMT leert Jesse zijn emoties te reguleren, hij leert om te gaan met zijn boosheid. Dat gaat niet door te praten, maar met oefeningen. Die krijgt hij op zijn eigen school, gewoon in de gymzaal.

Bij IPG hebben we gesprekken met het hele gezin. Daarbij is ook zijn jongere zus betrokken, die kreeg door de aandacht voor Jesse een beetje te weinig ruimte in huis. We hebben nu betere afspraken gemaakt over de manier waarop we met elkaar omgaan. En we hebben meer geleerd over onze eigen grenzen. Dat zorgt voor duidelijkheid: als ik nee zeg, is het ook nee.

Ik zou andere ouders aanraden om te zorgen dat ze genoeg ruimte geven aan de andere kinderen in het gezin, die raken snel ondergesneeuwd. En geef op tijd je eigen grenzen aan. Laat duidelijk zijn: tot hier en niet verder. En zorg ook voor je eigen ontspanning.”