Moeder van Thomas (18) met een posttraumatische stressstoornis

“We kwamen bij GGNet voor mijn oudste zoon, Thomas. Hij heeft de diagnose PTSS (posttraumatische stressstoornis). Hij heeft een aantal zelfmoordpogingen gedaan en ook zichzelf beschadigd. Hij is nu 18, hij was 15 toen we met dit traject begonnen. Zijn PTSS is waarschijnlijk het gevolg van het geweld waarmee hij te maken heeft gehad bij mijn ex-man. Hij heeft in de contacten met zijn vader rake klappen gehad.

We zijn eerst bij de huisarts geweest, maar we kregen al snel een gesprek met een psycholoog bij GGNet in Zevenaar. We zijn begonnen met systeemtherapie, ook voor ons als ouders. Thomas kreeg daarnaast gesprekken met een psycholoog en een psychiater. Eerst ambulant, met soms een korte crisisopname - het crisishotel noemde ik dat. Maar na de vijfde poging heb ik gezegd: dit wil ik niet meer. Toen is hij de deeltijdbehandeling ingegaan. Dat heeft zes maanden geduurd, vier dagen in de week, met een groep lotgenoten. De behandeling was gericht op zaken als dagritme, lifestyle, mindfulness en sporten. Maar vooral: praten en anderen horen praten.

Thomas gaat nu alweer een jaar naar school en het gaat heel goed met hem. Hij woont in een eigen studio, zo’n 500 meter van ons vandaan. Hij heeft nog wel medicatie, maar dat is het enige.

We hebben heel positieve ervaringen met de deeltijdbehandeling, maar het heeft wel twee jaar geduurd voordat het zover was. In het ambulante stuk voelde ik me minder gehoord. Ik heb toen wel het gevoel gehad dat het eerst erger moest worden voordat we de goede hulp kregen. We waren erg zoekende met z’n allen.

Ouders in een vergelijkbare situatie zou ik aanraden: stel jezelf open durf hulp te vragen. Dat is geen falen, het is juist sterk als je dat durft. Je kunt het niet alleen, je moet het samen doen.”