Ervaring Annemarie
Wat als je vast zit in je patroon en het niet weet te doorbreken? Je wekelijks netjes naar je psycholoog gaat maar voor je gevoel geen stappen zet? Terwijl je zó graag wil… Al vanaf het begin van de behandeling van mijn eetstoornis wilde ik niets liever dan werken aan wat er achter zat. Weer voldoende gaan eten, ja dat staat natuurlijk op plaats nummer 1. Maar ook toen dat beter ging, bleef ik bang. Voor te veel eten, te weinig eten, anders dan anders eten... Het bleef een obsessie. Maar waarom? Ik wilde toch niets liever dan weer ‘normaal’ zijn, vrij kunnen eten en daardoor zo veel meer genieten van het leven.
Toen ik de mogelijkheid kreeg voor deeltijd schematherapie was dat wel even slikken… Drie dagen per week was een hele investering, ik had sterk het gevoel dat ik opnieuw de rest van mijn leven compleet stil moest leggen. Maar dit was wel mijn kans. Samen met mijn therapeute en groepsgenoten splitste ik mijn persoonlijkheid op in verschillende delen, die verschillend op situaties reageren. Welke speelt wanneer de hoofdrol? Door deze inzichten kon ik mijn eigen gedrag objectiever bekijken. Mijn eetstoornis was niet ik, het was een deel van mezelf. Ontwikkeld omdat het me ooit ergens bij geholpen heeft. Maar helpt het me nu nog? Nee, het houdt me tegen!
Het intensieve aspect van de deeltijd zorgde ervoor dat ik deze niet helpzame kanten en gedachten van mezelf leerde herkennen, door de tijd die ik er mee bezig was maar ook door hulp en inzichten van groepsgenoten. Waar het eerst nog wat onwennig was en onveilig voelde, hebben we met de groep lief en leed gedeeld. Van de leukste weekend plannen tot de donkerste gedachten, voor alles was ruimte en begrip. Zelfs als je dat voor jezelf niet had, soms tot frustratie toe.
Naast het herkennen zochten we ook verder uit waarom ik bepaalde reacties en gewoontes had ontwikkeld. Wat wilde ik er mee vermijden, waarom dacht ik dat dat op dat moment het beste voor mij was? Behoorlijk confronterend. Je ziet wat je jezelf aandoet, maar het moeilijkste wacht nog: uitzoeken wat je dan wél nodig hebt. Wat miste je op het moment dat je je eetstoornis bent gaan inzetten om je te beschermen, om je beter te voelen… Hoe kan je dat op een andere manier krijgen? En de theorie is natuurlijk altijd makkelijker dan de praktijk. Uiteindelijk gaat het om oude patronen doorbreken, naar jezelf blijven luisteren en door veel, héél veel te oefenen (want ja, moeilijk is het en dat mag het ook zijn) te werken naar je doel.
Ik ben ontzettend blij dat ik de schema deeltijd heb kunnen volgen. Oude gewoontes kruipen waar het niet gaan kan, maar de herkenning er van en de handvaten die ik heb gekregen om er mee om te gaan zal ik niet vergeten. En ook nieuw gedrag slijt in. Als ik kijk naar waar ik nu sta, had ik dat niet durven dromen.