Herstelverhaal Janet

Wie ben je?

Ik ben Janet Klaverdijk, 47 jaar en ik woon in Apeldoorn samen met mijn vriend. Ik ben een creatief denker. Ik hou van schilderen en knutselen. Ik ben voorzitter van de AA (anonieme alcoholisten), ik volg de opleiding LEON, Leergang Ervaringsdeskundigheid Oost Nederland. Als ervaringsdeskundige werk ik op de Buurse 1 en 2, gesloten en besloten dubbel-diagnose-afdelingen, en ik werk voor de verslavingsgroep GGNet en de dubbel-herstelgroep. De dubbel-diagnose-groep is de groep die volgt na de overwegingsgroep. Men heeft een beslissing gemaakt en wil actief gaan veranderen. In de dubbel-herstelgroep gaan we kijken hoe de beslissing en het actief veranderen in het dagelijks leven toe te passen.

Hoe zie jij herstel?

Als een heel belangrijk onderdeel van het leven. Herstel gaat over empowerment, het recht om je rot te voelen en van daaruit te kijken naar mogelijkheden. Om te herstellen moet je beginnen met de acceptatie van je problemen, van je psychisch avontuur. Ik ben van mening dat, toen ik mijn problemen accepteerde, ik aan mijn herstel kon beginnen.

Wat is jouw persoonlijke herstelervaring?

Kleine stapjes, kleine dingen aanpakken en beginnen met voor jezelf te zorgen. Ik ben 25 jaar verslaafd geweest aan verschillende middelen. Via het 12-stappenplan van Tactus ben ik clean geworden. Na acht jaar clean van de harddrugs dacht ik dat alcohol en een jointje geen kwaad kon, ik wist zeker dat ik hier niet verslaafd aan raakte. Maar helaas, ook daar kon ik niet van afblijven. Ik dronk zes flessen wijn per dag en rookte er acht jointjes bij. Toch was er steeds een stemmetje dat zei dat ik eigenlijk heel graag een ander leven wilde. Omdat ik zo verslaafd was en veel problemen had, heb ik een suïcidepoging gedaan. Ik lag daarna vijf dagen op de Intensive Care. Toen ik daar wakker werd, dacht ik: "zelfs hier ben ik te stom voor, zelfs dit kan ik niet".

Hoe heb je vanuit dat dieptepunt aan je herstel gewerkt?

Ik heb na mijn suïcidepoging met mezelf afgesproken dat ik mijzelf nog een kans zou geven. Met in mijn achterhoofd het idee dat, wanneer het niet zou lukken, ik alsnog een einde aan mijn leven zou maken. Ik hoefde nog niet eens heel gelukkig te worden, ik wilde alleen maar een voor mijzelf acceptabel leven. Ik heb veel grenzen voor mijzelf verlegd. Ik ben bij PsyQ terechtgekomen. GGNet was al klaar met me en wilde me niet meer helpen. Ik heb korte metten gemaakt met mijn verleden. Ik heb veel meegemaakt in mijn jeugd. Ik ben misbruikt en mishandeld.

Wat maakt jou bijzonder?

Mijn doorzettingsvermogen. Ik heb geleerd dingen anders te benaderen. Leren omdenken. Ik ben ontzettend gedreven in mijn werk. Ik maak onderdeel uit van het behandelteam. Ik beteken iets voor patiënten. Dat is waar mijn hart ligt. Iets kleins doen, tot het voeren van lange gesprekken als dat nodig is. Contacten met familie opnieuw opbouwen vind ik ook erg belangrijk. Bij mijn eigen herstel is mijn familie namelijk erg belangrijk voor mij geweest.

Wat is voor jou het meest steunend geweest?

Mijn fellows, de mede-leden van de AA, en mijn familie. Dat ik mijn schulden heb opgelost, dat ik verhuisd ben en dus letterlijk uit de oude, verslaafde omgeving ben vertrokken. Ik heb een nieuwe start gemaakt en mijn gebruikersvrienden achter me gelaten.

Hoe kijk jij in de toekomst?

Ik kijk heel rooskleurig naar de toekomst! Ik doe werk waar mijn hart ligt. Ik volg een leuke opleiding. En ik heb een veilige thuishaven! Ik durf nu eindelijk te zeggen dat ik gelukkig ben!

# ervaringsverhalen