Ik ben Marijke te Hennepe-van Vulpen, 57 jaar. Ik ben ervaringsdeskundige, psycholoog en recent afgestudeerd als jurist. En ik aarzel of ik zal gaan bloggen voor GGNet.
"Ik zou graag blijven werken bij ProFlite. Mogelijk werk ik in de toekomst zelfs nog wat meer uren. Daarnaast heb ik een eigen woning, met eerst nog ambulante begeleiding wat zich later verder zal afbouwen.
Mensen zijn sociale wezens met een fundamentele behoefte aan contact. Bij psychische problemen verandert of verdwijnt het contact met familie en naasten vaak. GGNet zet het behoud of herstel van contacten centraal in de behandeling.
Geen mens kan zonder andere mensen. En zeker wanneer je het gevoel hebt dat de aarde onder je voeten verdwijnt, zijn anderen oh zo belangrijk. Hans Ottenhoff raakte eind 2017 in een zware depressie. Klinisch psycholoog Alice van Dorp was een van zijn behandelaars.
GGNet is ervan overtuigd dat er een wereld te winnen is in de geestelijke gezondheidszorg, door gericht te werken aan (het herstel van) contact tussen cliënt en de mensen om hem of haar heen.
Een vrolijke avond over depressie. Dat klinkt vast raar, maar is echt waar. Door de ECT (elektroconvulsietherapie) die ik volg, was ik van de week verrast dat ik dit weekend naar de schouwburg in Dieren zou gaan.
Een avond om het taboe van de ziekte depressie wat af te halen. Dat klinkt 'makkelijk', en tegenwoordig mógen we het ook een ziekte noemen, maar ik denk dat we inmiddels allemaal wel weten dat hier nog stééds één van de grootste taboes op ligt.
Feestdagen. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: noem het gerust Rampdagen. Ik snap het heus wel, ik snap 'het volk', maar hoe is het om feestdagen te 'ondergaan' als je zo slecht in je vel zit?
'Luisteren naar jezelf', 'Luister naar je hart', dat soort uitspraken: ze klinken zo cliché, maar toch zijn ze heel erg waar. De afgelopen tijd was, of eigenlijk is, heel zwaar.
Ik weet niet meer precies wanneer ik voor het eerst meegenomen ben naar het theater of wat mijn eerste 'echte' voorstelling was. Wel dat ik vrij jong was.
"Het geeft me voldoening dat werk nu eindelijk goed gaat. Dat ik zelf een deel van mijn inkomen verdien. Ook de sociale contacten die ik door werken krijg, ervaar ik als prettig."
“Ik ben een stuk zelfverzekerder en blij dat ik weer mee kan draaien in de maatschappij. Werken is voor mij het juiste medicijn geweest om er weer bovenop te komen”.
"Je mag mij gerust een auto-fanaat noemen. En dan helemaal als het om Opels gaat. De Kadett, de Astra, de Vectra…noem maar op. Ja, Opel is helemaal mijn merk", zegt een enthousiaste Sabrina.
Ik ben Johan, 41 jaar, woon samen met mijn vriend in een oud dijkhuisje. We hebben een hond, kat, en een weiland vol vee. Erg leuk. Ik houd van toneel, lezen, schrijven en wandelen. Van nature ben ik opgewekt, enthousiast, hulpvaardig, nieuwsgierig en wilskrachtig.
Ik ben Erik en 39 jaar jong. Ik woon in een appartementencomplex in Apeldoorn. Vandaag de dag zet ik mij in om met mijn eigen ervaring het gesprek aan te gaan over de aanpak van kindermishandeling en hoe we hierin het belang van het kind meer op de voorgrond kunnen krijgen.
Mijn naam is Shanien, ik ben 36 jaar en woon samen met mijn zoontje Fabian van vier jaar. Ik krijg een bijstandsuitkering en heb vrijstelling voor werk en sollicitatieplicht, omdat ik alleenstaande ouder ben van een kind onder de vijf jaar. Nu mijn zoon naar de basisschool gaat, wil ik heel graag weer aan de slag.
Ik ben Olaf, 48 jaar en trotse vader van een inmiddels 16-jarige dochter. Ik woon in Doetinchem, heb een vriendin en werk als vrijwilliger bij de Stadskamer. Ik hou van series kijken, spelletjes doen, muziekjes luisteren en wil weer meer met hout gaan werken.
"In een schijnbaar uitzichtloze situatie de hoop, kracht en moed vinden om toch nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Dat je het ziet is dan één ding en er echt iets mee doen is dan de volgende stap."
Ik ben Hendrika, 45 jaar en woon met drie kinderen in Apeldoorn. Ik ben van nature open en ben sociaal. Ik ben zeer creatief, vaak kan ik wat ik zie ook zelf maken.
Ik ben Manon, 31 jaar en journalist en tekstschrijver. Ik woon tijdelijk op De Meent in Warnsveld, maar woon in Doetinchem. De Meent is een kliniek voor voortgezette klinische behandeling. Ik woon daar met mijn kat Kato, mijn herstelkat. Ze is mijn troost- en hulpkat.
Ik ben Janet Klaverdijk, 47 jaar en ik woon in Apeldoorn samen met mijn vriend. Ik ben een creatief denker. Ik hou van schilderen en knutselen. Ik ben voorzitter van de AA (anonieme alcoholisten), ik volg de opleiding LEON, Leergang Ervaringsdeskundigheid Oost Nederland.
Vandaag hebben we een bijzonder interview: we spreken met J.A. die 22 jaar geleden opgenomen is geweest bij GGNet voor een periode van negen maanden. Hij is voor het interview vandaag voor het eerst terug op die plek.
Onbegrijpelijk dat de sportieve jongeman die nu tegenover mij zit, twee jaar geleden door Doetinchem trok en een spoor van vernielingen heeft aangericht.
Nog maar net terug uit Frankrijk van de beklimming van de Mont Ventoux spreken we de goedlachse Anneke in Warnsveld. Onbegrijpelijk dat de sprankelende vrouw die nu tegenover mij zit, vier jaar geleden meer dan 100 kilo woog, rookte en alcohol dronk.
Dit keer een bijzonder verhaal, van ouders met vier kinderen waarvan drie met een diagnose, dat is zwaar. Er is wat erfelijkheid aan te wijzen, maar ook de samenleving legt druk op mensen aldus deze ouders.
Wij zijn de ouders van Jim en Roos. Jim is 32 jaar en Roos is 29. Wij zijn 33 jaar getrouwd en wonen in Deventer. Willem heeft een baan in de milieusector en ik ben zzp-er in de sociale sector.
