Ervaringsverhalen

Susan blogt: Een nieuw hoofdstuk

“Kom je me wel opzoeken of kunnen we FaceTimen?” Ik hoor hoe mijn moeder aan de andere kant van de telefoon worstelt met de nieuwe stap in haar leven. “Natuurlijk mam! Zo vaak ik kan”, roep ik uit. Met het hele gezin beginnen we een nieuw hoofdstuk waar we niet van weten of het volledig positief uitpakt. 9-9-2020

Marijke blogt: Bullshit sensor

De prachtige uitdrukking ‘bullshit sensor’ staat in een zeer officiële gedragscode voor artsen die betrokken zijn bij een medische misser, uitgebracht door de Letselschaderaad. De artsen worden verzocht niet om de hete brij heen te draaien maar gewoon te zeggen wat er is gebeurd ‘omdat patiënten very well-tuned bullshit sensors hebben.’*26-09-2020

Susan blogt: Een KOPP op-boek

Schrijven is één van mijn grootste passies. Maar er is een verhaal dat ik nauwelijks op papier krijg. Het verhaal heeft een moeilijk begin en nog steeds geen einde. Geen happy end, geen cliffhangers en het aantal pagina's is niet beperkt. Het is er. En het zal altijd deel van mij uitmaken. 12-08-2020

Marijke blogt: Schokkend en oneerlijk

In het wetenschappelijke artikel waarvan de hoofdauteur bij GGNet werkt, stond het vermeld: van de 94 deelnemers aan het onderzoek overleden er in drie jaar tijd zes deelnemers. Vier mensen overleden aan hart- en vaatziekten, één aan kanker en één is gestikt in voedsel. Van drie mensen vermeldt het artikel de leeftijd: tussen de 57 en 66 jaar. 26-08-2020

Marijke blogt: Angst voor (medicatie)verandering

Recent verscheen er een wetenschappelijk onderzoek gebaseerd op gegevens die werden verzameld bij GGNet. Van mensen met de meest ernstige psychiatrische aandoeningen werd bekeken of de diagnose en de behandeling nog overeenstemde met de meest recente psychiatrische inzichten. 25-06-2020

Marijke blogt: (Niet) aanraken is (niet) fijn

Recent zei iemand op de radio dat iedereen een beetje autistisch wordt door de sociale isolatie vanwege het coronavirus. 3-6-2020

Marijke blogt: Anker

‘Hoop’ is een moeilijk woord als je depressief bent. Het idee dat het ooit in de toekomst beter zal gaan, is totaal afwezig: het is één en al wanhoop. 08-05-2020

Marijke blogt - Corona: mijn huishouden loopt in de soep

O,o. De coronacrisis zorgt ervoor dat mijn huishoudelijke hulp (en inmiddels vriendin) niet meer komt. Normaal komt ze iedere week op een vast tijdstip. 01-04-2020

Marijke blogt: Wat heet succes?

Ik ben op een verjaardag en heb net mijn tweede studie had afgerond. Dat is bekend en iemand feliciteert mij. Ze vertelt dat ze ook op HBO-niveau heeft gewerkt. Ik kijk haar vragend aan. Wat bedoelt ze? Ze bedoelt toch niet dat ik denk dat ze minder voorstelt omdat zij niet gestudeerd heeft? 11-03-2020

Marijke blogt: Niet zonder partner

In mijn vorige blog heb ik verteld dat ik na mijn opname heb gewerkt en twee studies heb gedaan. Dat klinkt succesvol maar dat wil ik toch wat nuanceren: zonder partner zou dat nooit gelukt zijn. 06-02-2020

Marijke blogt: Psychische klachten hebben gemaakt tot wie ik ben

Grenzeloze bewondering heb ik voor mensen die zichzelf accepteren zoals ze zijn, ondanks dat ze de nodige hindernissen te overwinnen hebben of hebben gehad. 22-01-2020

Marijke blogt: Schuldgevoel

In mijn vorige blog schreef ik dat ik me schuldig voel over de gevolgen die mijn ziekte heeft voor mijn gezin. Uit de reacties op Twitter en FB op die blog bleek, dat ik bepaald niet de enige ben. 12-12-2019

Marijke blogt: Pijnlijke gevolgen voor de familie

In de vorige blog schreef ik, dat ik goede herinneringen bewaar aan mijn opname. Dat neemt niet weg dat ik hele pijnlijke herinneringen heb aan de gevolgen die mijn opname had voor mijn gezin. 27-11-2019

Marijke blogt: In het donker zie je de sterren beter

In een vorige blog vertelde ik dat ik last heb van nare herinneringen en alle mooie dingen die gebeuren vergeet. Het gekke is dat ik juist aan mijn opnameperiode vooral goede herinneringen bewaar. 7-11-2019

Marijke blogt: Herstel anno 2019

In een vorige blog heb ik verteld wat eraan bijdroeg dat ik herstelde na een zware postnatale depressie. Maar dat was in 1991. Ik heb nu weer psychische klachten: ik ben depri. Wat doe ik nu, anno 2019, om te herstellen? 24-10-2019

Marijke blogt: Worsteling van gezond verstand met ziek gevoel

In deze blog wil ik proberen uit te leggen hoe ik het hebben van psychische klachten ervaar en waarom ik het zo vervelend vind. Ik heb namelijk de indruk dat een heleboel mensen mij niet begrijpen als ik zeg dat ik psychische klachten heb. 07-10-2019

Marijke blogt: Wat heeft bijgedragen aan mijn herstel?

Eind 1990 ben ik ruim drie maanden opgenomen geweest met een zware post-natale (partum) depressie/lichte kraambedpsychose. 18-09-2019

Herstelverhaal Pascal

Al eerder gaf Pascal twee interviews over haar leven met de titel 'Door medicijnen was ik een zombi' en en de andere met de titel 'Durven voelen'. Nu spreken we haar jaren later weer in haar eigen huis samen met haar vrouw Petra. Het lijkt alsof ze een heel normaal leventje leidt. Dat is ook zo. Toch is Pascal nog vaak angstig om dingen in haar eentje te doen. Alleen naar de supermarkt blijft een opgave voor Pascal. Er alleen op uit gaan is een grote stap. ‘Er speelt zich van alles in mijn hoofd af. Maar het wordt wel beter hoor!’, zegt ze.

Marijke blogt: tussen gelijk hebben en gelijk krijgen

In de vorige blog vertelde ik dat ik het lastig vindt mijn eigen problemen te herkennen en het proces om te komen tot een oplossing niet zo goed onder de knie heb. In mijn (vrijwilligers)werk loop ik tegen iets vergelijkbaars aan. 04-09-2019

Marijke blogt: van probleem naar oplossing

In mijn vorige blog schreef ik dat tijdens mijn opname op een psychiatrische afdeling er niet achter was gekomen hoe ik de psychiater te spreken kon krijgen en hoe ik mijn medicatie kon wijzigen. Dat lag niet alleen aan het onvoorspelbare gedrag van de psychiater. Het lag ook voor een groot deel aan mijzelf. 19-08-2019

Marijke blogt: een diagnose is handig maar niet zaligmakend

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik ‘ervaringsdeskundigheid’ bezit. Klinkt een stuk beter dan ‘ik ben psychiatrisch patiënt’. 29-07-2019

Marijke blogt: waarom?

Ik ben Marijke te Hennepe-van Vulpen, 57 jaar. Ik ben ervaringsdeskundige, psycholoog en recent afgestudeerd als jurist. En ik aarzel of ik zal gaan bloggen voor GGNet. 18-07-2019

Chris - medewerker ProFlite

"Ik zou graag blijven werken bij ProFlite. Mogelijk werk ik in de toekomst zelfs nog wat meer uren. Daarnaast heb ik een eigen woning, met eerst nog ambulante begeleiding wat zich later verder zal afbouwen.

Een rol voor iedereen

Mensen zijn sociale wezens met een fundamentele behoefte aan contact. Bij psychische problemen verandert of verdwijnt het contact met familie en naasten vaak. GGNet zet het behoud of herstel van contacten centraal in de behandeling.

Wat zou u doen?

Jarenlang was ‘professionele distantie’ het credo binnen de geestelijke gezondheidszorg. Steeds vaker komt er ruimte voor professionele nabijheid.

Vooruitblik

Geen mens kan zonder andere mensen. En zeker wanneer je het gevoel hebt dat de aarde onder je voeten verdwijnt, zijn anderen oh zo belangrijk. Hans Ottenhoff raakte eind 2017 in een zware depressie. Klinisch psycholoog Alice van Dorp was een van zijn behandelaars.

Een wereld te winnen

GGNet is ervan overtuigd dat er een wereld te winnen is in de geestelijke gezondheidszorg, door gericht te werken aan (het herstel van) contact tussen cliënt en de mensen om hem of haar heen.

Mijn broer geloofde in mij

Klaas Smit kreeg in 2015 een psychose, waarvoor hij onder behandeling kwam bij GGNet. Zijn broer bleef in hem geloven.

Manon schrijft - 'Wie ben ik?'

De vraag 'wie ben ik?' is geen makkelijke. En ik denk dat dat voor heel veel mensen met al dan niet een psychisch probleem speelt.

Manon schrijft - 'Trots op mezelf'

Het is zaterdagochtend. En ik zit alweer te schrijven aan m'n tweede blog voor deze website. De tijd is snel gegaan!

Manon schrijft - Feest der Herkenning

Een vrolijke avond over depressie. Dat klinkt vast raar, maar is echt waar. Door de ECT (elektroconvulsietherapie) die ik volg, was ik van de week verrast dat ik dit weekend naar de schouwburg in Dieren zou gaan.

Manon schrijft - Wat als het écht op is

In de laatste week van januari werd (voor haar) eindelijk de wens tot euthanasie uitgevoerd. Aurelia, 29 jaar en moegestreden.

Manon schrijft -Lachen om ellende op Depressiegala

Een avond om het taboe van de ziekte depressie wat af te halen. Dat klinkt 'makkelijk', en tegenwoordig mógen we het ook een ziekte noemen, maar ik denk dat we inmiddels allemaal wel weten dat hier nog stééds één van de grootste taboes op ligt.

Manon schrijft - Zonder verdoving

Daar zit ik dan. In de foyer in Theater Hanzehof. Ik krijg koffie en wacht tot de zaal opengaat. Pas een dag geleden heb ik deze voorstelling geboekt.

Manon schrijft - Dát is pas erg zeg!

Enige weken geleden sprak ik met een van mijn beste vriendinnen af in Zutphen. Ze kwam helemaal vanuit het Wilde Westen naar het Wijze Oosten.

Manon schrijft - 'Wat een feest'

Feestdagen. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: noem het gerust Rampdagen. Ik snap het heus wel, ik snap 'het volk', maar hoe is het om feestdagen te 'ondergaan' als je zo slecht in je vel zit?

Manon schrijft - Luister naar jezelf

'Luisteren naar jezelf', 'Luister naar je hart', dat soort uitspraken: ze klinken zo cliché, maar toch zijn ze heel erg waar. De afgelopen tijd was, of eigenlijk is, heel zwaar.

Manon schrijft - De kracht van theater

Ik weet niet meer precies wanneer ik voor het eerst meegenomen ben naar het theater of wat mijn eerste 'echte' voorstelling was. Wel dat ik vrij jong was.

Niels - helpdeskmedewerker ICT

“Het is fijn om gebruik te maken van mijn kennis en werkervaring en om op een zinvolle manier de dag in te vullen”.

Raymond - slimme monteur

“Werk is ontzettend belangrijk voor mij. Ik heb plezier in mijn werk en ga met een voldaan gevoel naar huis.”

Miriam - schoonmaakmedewerkster

"Het geeft me voldoening dat werk nu eindelijk goed gaat. Dat ik zelf een deel van mijn inkomen verdien. Ook de sociale contacten die ik door werken krijg, ervaar ik als prettig."

Annet - voedingsassistent

“Ik ben een stuk zelfverzekerder en blij dat ik weer mee kan draaien in de maatschappij. Werken is voor mij het juiste medicijn geweest om er weer bovenop te komen”.

Peter - medewerker marketing en communicatie

Peter: "In mijn werk houd ik me bezig met interne en externe communicatie. Ik ben met name verantwoordelijk voor het onderhouden van de websites."

Sabrina - medewerker car cleaning bedrijf

"Je mag mij gerust een auto-fanaat noemen. En dan helemaal als het om Opels gaat. De Kadett, de Astra, de Vectra…noem maar op. Ja, Opel is helemaal mijn merk", zegt een enthousiaste Sabrina.

Daniël - front- en backoffice medewerker

Het is best spannend om de stap te zetten op de arbeidsmarkt na een geruime periode van werken aan jezelf. Daniël vertelt erover.

Herstelverhaal Johan

Ik ben Johan, 41 jaar, woon samen met mijn vriend in een oud dijkhuisje. We hebben een hond, kat, en een weiland vol vee. Erg leuk. Ik houd van toneel, lezen, schrijven en wandelen. Van nature ben ik opgewekt, enthousiast, hulpvaardig, nieuwsgierig en wilskrachtig.

Herstelverhaal Erik

Ik ben Erik en 39 jaar jong. Ik woon in een appartementencomplex in Apeldoorn. Vandaag de dag zet ik mij in om met mijn eigen ervaring het gesprek aan te gaan over de aanpak van kindermishandeling en hoe we hierin het belang van het kind meer op de voorgrond kunnen krijgen.

Herstelverhaal Shanien

Mijn naam is Shanien, ik ben 36 jaar en woon samen met mijn zoontje Fabian van vier jaar. Ik krijg een bijstandsuitkering en heb vrijstelling voor werk en sollicitatieplicht, omdat ik alleenstaande ouder ben van een kind onder de vijf jaar. Nu mijn zoon naar de basisschool gaat, wil ik heel graag weer aan de slag.

Herstelverhaal Olaf

Ik ben Olaf, 48 jaar en trotse vader van een inmiddels 16-jarige dochter. Ik woon in Doetinchem, heb een vriendin en werk als vrijwilliger bij de Stadskamer. Ik hou van series kijken, spelletjes doen, muziekjes luisteren en wil weer meer met hout gaan werken.

Herstelverhaal Muzikaal

"In een schijnbaar uitzichtloze situatie de hoop, kracht en moed vinden om toch nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Dat je het ziet is dan één ding en er echt iets mee doen is dan de volgende stap."

Herstelverhaal Hendrika

Ik ben Hendrika, 45 jaar en woon met drie kinderen in Apeldoorn. Ik ben van nature open en ben sociaal. Ik ben zeer creatief, vaak kan ik wat ik zie ook zelf maken.

Herstelverhaal Manon

Ik ben Manon, 31 jaar en journalist en tekstschrijver. Ik woon tijdelijk op De Meent in Warnsveld, maar woon in Doetinchem. De Meent is een kliniek voor voortgezette klinische behandeling. Ik woon daar met mijn kat Kato, mijn herstelkat. Ze is mijn troost- en hulpkat.

Herstelverhaal Janet

Ik ben Janet Klaverdijk, 47 jaar en ik woon in Apeldoorn samen met mijn vriend. Ik ben een creatief denker. Ik hou van schilderen en knutselen. Ik ben voorzitter van de AA (anonieme alcoholisten), ik volg de opleiding LEON, Leergang Ervaringsdeskundigheid Oost Nederland.