Vooruitblik

Hans Ottenhoff (62)

“Er speelden destijds allerlei toestanden in mijn leven. Ik raakte mijn baan kwijt, zat in een vechtscheiding en het huis waarin mijn ex nog woonde, stond al drie jaar te koop en stond bovendien financieel zwaar onder water. Toen ik na een zwaar verkeersongeluk letterlijk in de kreukels lag, had ik voor mijn gevoel niets meer om me aan vast te houden.

Begin januari was ik zo ver heen, dat ik een poging tot zelfdoding deed. Een vriendin belde de crisisdienst en ik werd opgenomen bij GGNet in de kliniek voor Acute Zorg in Zutphen. Dat was wennen. Ik ben nogal een binnenvetter en nu moest ik in therapie – praten dus. Gelukkig trof ik in Alice een erg fijne behandelaar. Ze luisterde heel goed en pikte er precies de goede dingen uit. Ze bracht licht in het donker.

Toen ik na vijf weken werd ontslagen, mocht ik een nieuw programma volgen bij GGNet in Zutphen. Twee volle dagen per week kwam ik terug om in een groep te bewegen, beeldend bezig te zijn en met elkaar te praten. Die groepstherapiesessies, die werden geleid door Alice, vond ik geweldig. Ik merkte dat ik niet de enige was die zich zo somber had gevoeld, ik was niet gek. Ik ben Alice dankbaar voor de veilige sfeer die ze wist neer te zetten, waardoor ik mij open durfde te stellen - voor mezelf en voor anderen. Ik heb mijn leven weer op de rit. Ik voel me vrij en gelukkig.”

Alice van Dorp (58)

“Toen Hans bij ons binnenkwam, was hij er slecht aan toe. In zijn leven waren veel meer stressfactoren dan goed is voor een mens. Hij had concentratieproblemen, sliep slecht, was somber, moe en had weinig energie. Hij zag het leven soms niet meer zitten. Alle symptomen van een ernstige depressie. In de weken waarin hij opgenomen was, voerde ik regelmatig een gesprek met hem, individueel of in de groep. Toen hij werd ontslagen, was hij er nog niet helemaal. Toch was het beter om naar huis te gaan, zodat hij met hulp van ons team ook daar de balans kon vinden.

Deelnemend aan de nieuwe depressiedeeltijdbehandeling kwam hij twee dagen per week bij GGNet Acute Zorg in Zutphen. De thema’s die we daar onder de loep namen – zoals verlieservaringen, conflict en trauma – kwamen in de behandeling op allerlei manieren terug. Bijvoorbeeld door er een schilderij over te maken, waarin je even uit je hoofd bent en het gevoel kan spreken.

In een kleine groep ging Hans verder met zichzelf aan het werk. Met een beetje aanmoediging durfde hij te praten over wat hij voelde. De herkenning en erkenning die hij in de groep kreeg, waren heel belangrijk. Hij voelde zich gezien en begrepen. Dat is precies wat ik als behandelaar voor elke patiënt wil. Het is heel mooi om te zien hoe iemand die in een flinke depressie zit, weer hoop krijgt en oog heeft voor de toekomst. Dat maakt mijn werk ook voor mijzelf waardevol.”

Een wereld te winnen

Bovenstaand artikel is te vinden in ons relatiemagazine.

Hiernaast kunt u de film 'Een wereld te winnen' bekijken.