Mijn broer geloofde in mij

Klaas Smit (36)

“Ruim drieënhalf jaar geleden werd ik opgenomen met een psychose en een depressie. Daarna was er geen geschikte opvangplek voor mij, maar gelukkig boden mijn broer Gijs en zijn vrouw aan dat ik tijdelijk bij hen kon wonen. Daar was ik dankbaar voor; ik besefte dat ik inbreuk maakte op hun gezinsleven. De nabijheid van mijn broer deed me goed. Gijs geloofde in mij en dat gaf vertrouwen om door te zetten.
Hij stimuleerde me om te sporten, klusjes in huis te doen en met zijn zoontjes te spelen. Die jongens zijn alles voor mij.
Na een jaar was ik er klaar voor om begeleid te gaan wonen. Alles valt nu mooi op zijn plek. Ik werk weer als loodgieter, wat me veel voldoening geeft. En binnenkort krijg ik een eigen huisje. Elke maandag haal ik mijn neefjes op van school en kook ik voor het hele gezin. Dat is mijn manier om iets terug te doen.”

Gijs Smit (42)

“Op zijn dieptepunt was Klaas zó verdrietig, dat hij alleen maar kon huilen. Het was akelig om hem zo te zien. Hij was beschadigd, echt kapot. Mijn vrouw stelde voor om hem in huis te nemen. Een moedig initiatief dat ik erg waardeer. Klaas in huis hebben, was niet altijd makkelijk. Het moeilijkste vond ik zijn apathie. Hij lag veel in bed en voelde zich waardeloos. Tegen mijn kinderen zei ik dat zijn ‘blijmachine’ kapot was. We knuffelden hem regelmatig en gaven hem het gevoel erbij te horen. Ik ben Klaas altijd blijven waarderen. Toen ik na een jaar zei dat het voor hem tijd werd om een ander onderkomen te zoeken, was ik bang dat hij teleurgesteld zou zijn. Maar hij zei: ‘Goed idee, ik moet verder met mijn leven.’ Dat was echt een doorbraak. Ook is hij opgebloeid sinds hij weer werkt. Klaas heeft enorme stappen gemaakt. Hij is er weer, mijn broer.”

Een wereld te winnen

Bovenstaand artikel is te vinden in ons relatiemagazine.

Hiernaast kunt u de film 'Een wereld te winnen' bekijken.

#ervaringsverhalen