Marijke blogt: Angst voor (medicatie)verandering

Dat bleek niet het geval: 49% kreeg een andere diagnose en 67% veranderde van medicatie. De auteurs schrijven dat het veranderen van medicatie voor patiënten, omgeving en zorgverleners niet gemakkelijk was. Dat begrijp ik wel: als mensen na een lange periode min of meer stabiel zijn, dan heb je weinig interesse in verandering: never change a winning horse. En: je weet wat je hebt (ook al is dat niet ideaal), maar je weet niet wat je krijgt.

Ik kan het me dus helemaal voorstellen, dat het niet gemakkelijk was iedereen te overtuigen van nut en noodzaak van medicatie-verandering. Ik ben zelf twee keer van medicatie veranderd. De eerste keer stapte ik zelf naar de psychiater met de mededeling dat ik vond dat de medicatie niet werkte en dat ik andere medicatie wilde. Heel stoer vond ik dat van mezelf. Maar toen de psychiater daadwerkelijk een ander medicijn voorschreef, sloeg meteen de twijfel toe: stel dat het oude middel toch een beetje werkte en dat het met de nieuwe medicatie alleen maar slechter zou worden? Wat als ik meer bijwerkingen zou krijgen? En als ik dan met hangende pootjes terug moest naar de psychiater om te bekennen dat ik toch verkeerd zat? Het betekende een aantal weken tussen vrees en hoop leven, waarna ik merkte dat er niets veranderde: tweede middel werkte ook niet. Iets minder angstig trok ik na een aantal maanden nog maar eens de stoute schoenen aan, en zie daar: het derde soort werkte wel! Het maakte het leven ineens een stuk dragelijker!

En zo is het kennelijk ook gegaan bij een aantal mensen die in de studie van medicatie is veranderd. Mensen die van medicatie veranderden leken beter te functioneren als wordt gekeken naar de score op een vragenlijst die problemen meet. In ieder geval kon een heel aantal elders gaan wonen. Uit een interview met één van hen begrijp ik, dat dat voor haar een hele verbetering betekent.

Verandering kan dus heel goed uitpakken, maar hoe overwin je de angst voor verandering? Het artikel vermeldt hoe men dat aanpakte: door iedereen mee te laten denken met wat er veranderd zou moeten worden en door ervoor te zorgen dat de psychiaters bereikbaar waren als de medicatieverandering tot problemen leidde.

Misschien is dat nog wel de belangrijkste les uit dit wetenschappelijk artikel: als je wilt dat mensen veranderen, dan moet je niet van bovenaf allerlei dingen gaan opleggen en doorduwen, maar ze helpen hun angst te overwinnen door ze mee te laten denken en een goed vangnet te organiseren. Dat geldt natuurlijk ook als je zelf moet veranderen: zorg voor je eigen meedenkclub en vangnet. Ik hoop dat ik daaraan denk als ik zelf nog eens moet veranderen en niet durf.

Wilt u reageren naar Marijke op deze blog? Mail naar ggnetblogger@gmail.com