Blogs
-
Marijke blogt: Ik ben een held
Althans: dat vond Menno Oosterhoff, toen ik twitterde dat ik, ondanks dat ik duizend doden gestorven was, toch heb doorgezet, zonder hulp van pammetjes of alcohol. Maar ik vind het zelf dit keer ook wel.
-
Hendrik blogt: Hoe verliefdheidsadrenaline en paroxetine mijn levenspad (mede) bepaald hebben
April 2001. “Heb jij al verkering Hendrik?” Ik draai me om en kijk in de prachtige ogen van de jonge vrouw die ik gisteren al erg belangstellend en lief naar mij zag kijken toen ik muziek maakte na het sluiten van de discotheek en alle stappers terug liepen naar de camping. Een sensatie van een adrenalineshock schoot door mijn lijf. Ik weet mezelf rustig te krijgen en zeg: “Nee heb geen verkering, zullen we vanavond gaan stappen en dansen in de Stoep?” “Ja leuk, tot vanavond!”
-
Marijke blogt: Behoud het goede!
Apostel Paulus zegt in de bijbel: onderzoek alle dingen en behoud het goede. We hebben in de coronatijd noodgedwongen veel moeten onderzoeken en wat zijn nu de goede dingen die ik zou willen behouden?
-
Hendrik blogt: Chronisch veranderen
Voelen de betrokken partijen en instanties in de ggz de absolute prikkel om chroniciteit te voorkomen, zolang de chronische patiënt voor hun basisinkomen zorgt? Er staat een file voor de voordeur van de ggz. De wachtlijsten nemen toe. Veel mensen krijgen niet op tijd de juiste hulp. En dit terwijl de achterdeur van de chronische ggz angstvallig dicht lijkt te blijven. Ik heb zelf, die achterdeur wel opengebroken en zou graag zien dat dit gemeengoed wordt. Ik zou zelfs nog liever zien, dat het mes aan twee kanten gaat snijden. Minder aanwas, meer uitstroom uit de chronische psychiatrie. Dit zal gaan betekenen, dat de populatie chronische patiënten in de ggz gaat afnemen.
-
Marijke blogt: Prinses op de erwt
Ik kan een heleboel zaken waar andere mensen geen last van lijken te hebben, echt niet verdragen: vieze geurtjes, harde geluiden, sommige pijnprikkels (wel kind gekregen....). Tja, autisme.
-
Hendrik blogt: ggz, in beweging alstublieft!
“Ik Rennie, ik wandel !”. Een woordgrapje, dat ik ooit verzon na een intensieve periode van lifestyle-verandering. Ooit kauwde ik op meer dan 20 Rennies per dag. Om mijn ongezonde levensstijl zonder maagzuur te kunnen voortzetten was Rennie de remedie. En ongezond was het, hoe ik leefde. Ik had nog een hoge dosering lithium en clomipramine, dronk liters cola (met suiker), had een 2-wekelijks bezoekschema aan de verschillende snackbars in de Achterhoek om geen dagelijkse klant te lijken en bewoog alleen het noodzakelijke.
-
Marijke blogt: Wij zijn God niet? Toch wel......
Momenteel verschijnen veel boeken geschreven door psychiaters. Ik blader er doorheen en wat opvalt: men schrijft dat men ook niet alles weet – ‘wij zijn God niet’ (Jim van Os, Myrre van Spronsen).
-
Hendrik blogt: Doe eens normaal
Doe toch eens normaal. Een zin die veel gebezigd wordt vanuit onbegrip over mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid. Maar wat is nou normaal? Normaal bevat het woord norm en wie bepaalt die norm? De norm wordt mijns inziens door de groep bepaald waarin men zich begeeft. Maar is er ook een al overheersende norm? Iets als de 10 geboden bijvoorbeeld?
-
Marijke blogt: Vrijwilligersorganisaties en werkgevers van neuro-atypischen zijn mazzelaars
Op een zaterdag volg ik een cursus. De cursus is heel erg interessant en leuk en toch kom ik helemaal verdrietig thuis. Tijdens de lunch bleek namelijk dat ik niet de enige was met een autisme spectrum stoornis (ASS). Zelf duidden ze zich aan als neuro-atypischen (of is het nou typisch? Ik vergeet dat steeds). ASS vindt men geen stoornis en ook zeker geen ontwikkelingsstoornis maar een aangeboren variatie in de werking van hersens.
-
Marijke blogt: Deeltijdbehandeling jongvolwassenen met ASS: veel meer mogelijk dan gedacht
Wij, Melanie (33 jaar) en Marijke (60 jaar), hebben allebei ASS (Autisme Spectrum Stoornis) en zijn heel erg nieuwsgierig naar de deeltijdbehandeling voor jongvolwassenen tussen de 16 en 23 jaar met ASS. De deeltijdbehandeling kende op het moment dat wij de deeltijd bezochten, drie profielen: Structuur, Sociaal en Emotie. Jong-volwassenen met ASS volgden gewoonlijk het sociale profiel. Dit profiel wordt nu verder ontwikkeld en gaat profiel Angst heten.
-
Marijke blogt: ‘Persoonlijkheidsstoornis’ blijkt uiting van ellende
Recent luisterde ik naar de podcast ‘Napleiten’ waarin interessante strafzaken nabesproken worden. In aflevering 10 wordt een zaak besproken van een mevrouw die een psychiatrische stoornis heeft. Ze slikte een antidepressivum waar ze niet tegen kon, doodde haar man en dochter en naarmate het strafproces vorderde, ging het steeds slechter met haar. De eens intelligente, keurig gekapte en geklede vrouw werd een verwarde vrouw met wilde haren en gescheurde kleding. En met theatrale trekken (kenmerken van een persoonlijkheidsstoornis), zo werd gezegd.
-
Hendrik blogt: De verleiding van de vermijding
“Als je dan toch iets moet vermijden, vermijd dan het vermijden.” Een zin die ik mezelf ben gaan inprenten na een intensieve periode van (groeps)therapie. Ik was het grootste gedeelte van mijn leven namelijk koning Vermijding. Bewust en onbewust. Het was mijn psycholoog die me hier haarfijn mee confronteerde.
-
Hendrik blogt: Euthanasie en herstel
Ik heb mijn suïcidale gedachten gelukkig altijd de tijd gegeven om over te gaan. Daarbij waren de omzettingen van suïcidale gedachten in acties bovenal zeer amateuristisch. Met de kennis van nu ben ik blij, dat er tijdens mijn diepste depressie in 2006, nog nauwelijks tot niet gesproken werd over euthanasie in de GGZ. Want ik weet welhaast zeker, dat er in die periode momenten geweest zijn, dat ik ja had gezegd tegen een pil of drankje die alles zou doen stoppen.
-
Marijke Blogt: Hulde aan integere hulpverleners
Recent kreeg ik de vraag of ik mee wilde doen aan een enquête over seksueel misbruik in de psychiatrie. Met een gerust hart vulde ik de enquête in: nooit een negatieve ervaring gehad. Maar dat was niet geheel aan mij te danken: als een hulpverlener wat minder sterk in de schoenen had gestaan, had het zo maar anders kunnen zijn.
-
Sonnie blogt: Een redder in nood is écht dichtbij
Aankomende week is het de ‘Week tegen Kindermishandeling’. Dit jaar met het thema ‘Dichterbij dan je denkt’. Deze week doet toch altijd weer iets met mij. Het roept herinneringen op. Het maakt me ook strijdvaardig om, op welke manier dan ook – groot of klein – iets te doen om mishandeling en de gevolgen ervan aandacht te geven en zo hopelijk iets te kunnen betekenen voor kinderen die mishandeld worden of de mensen die nog steeds lijden onder de gevolgen van mishandeling. Het is een reden voor mij om weer eens een blog te schrijven over mijn persoonlijke verhaal.
-
Wil de échte psychiatrische patiënt opstaan
Psychiater Damiaan Denys zegt het weer eens ergens (https://www.voxweb.nl/nieuws/laat-mensen-met-lichte-psychische-klachten-hun-behandeling-zelf-betalen): de GGZ moet zich bezig houden met de zware psychiatrische patiënten en mensen met middelzware en lichte klachten moeten maar behandeld worden door de huisarts, psycholoog of de praktijk-ondersteuner én dat zelf betalen. Want zij hebben geen ‘echte psychiatrische klachten’ maar meer ‘psychosociale problemen’ waarmee ze koketteren. Heeft hij enig idee hoe stigmatiserend zulke uitspraken zijn?
-
Hendrik blogt: Verstoord intern beloningssysteem
Ik zag laatst een aflevering van de Big bang Theory, waarin Sheldon Penny met een chocolaatje beloont, wanneer ze volgens hem goed gedrag laat zien. Eenzelfde methode wordt gebruikt om honden goed gedrag aan te leren. Een beloningssysteem. En vaak is hiernaast ook een strafsysteem werkzaam. Goed en gewenst gedrag wordt beloond, slecht en/of ongewenst gedrag wordt gestraft.
-
Hendrik Blogt: Altijd je eigen underdog
“The problem with the world is that intelligent people are full of doubts, while the stupid ones are full of confidence”, schreef de Amerikaanse dichter/schrijver Charles Bukowski al eens. Of zoals ik het zou vertalen:” Waarom ben ik zo terughoudend met het uiten van mijn best wel goede ideeën en hebben anderen geen enkele moeite om hun clichématig, herkauwde of slecht bedachte rommel grootschalig te spuien.” Altijd die verdomde twijfel die me, zeker in grote bijeenkomsten, weerhoudt om voor mijn mening en ideeën op te komen. Jaloers op degene met het hoogste woord, ook al hebben ze vaak, mijns inziens, alles behalve de beste inzichten. Maar ze hebben wel lef en zelfvertrouwen, schreeuw ik in mijzelf.
-
Marijke blogt: Oud zeer
In de blog ‘Niet voelen’, schreef ik nog dat ik het moeilijk vond, om de gevoelens die ik in mijn jeugd had, actief te herinneren. De illustratie bij dat blog laat een dichte doos met gevoelens zien waar ik bovenop zit. Nou: de doos is open. Door een onnozele aanleiding...
-
Marijke blogt: Volkomen nutteloze dingen doen
‘Je moet het kind in jezelf koesteren’. Als ik zo’n zin hoor, dan krijg ik een wee gevoel in de maag: veel te soft. Maar ik ben erachter gekomen dat het wel waar is.... Net voor de zomer zat ik er helemaal doorheen. Toen de coronatijd vorig voorjaar begon, vond ik dat heerlijk. Alle vergaderingen en sociale verplichtingen waren afgelast. Het was mooi weer buiten: ik fietste iedere avond een flink rondje met al beloning een fraaie zonsondergang. We organiseerden regelmatig ‘buurtborrels’ waarbij alle buurtbewoners met hun eigen glas bij hun eigen voordeur stonden maar we wel contact hadden.
-
Hendrik blogt: Waarom ben ik geen beroepspatiënt geworden?
“U zult uw leven lang afhankelijk zijn van zorg en medicatie”. “Verantwoordelijk werk zult u niet meer kunnen doen”. “Beschermd wonen en enkele dagdelen dagbesteding in de week zal uw toekomst zijn”. Wellicht niet exact in deze bewoordingen, maar dit was het perspectief dat me voorgehouden is in 2006, door met name de UWV-arts. Hoogstwaarschijnlijk sterk gevoed door zijn stigmatiserende kennis over een manisch-depressieve stoornis. Het enige beroep dat hij zich voorstelde kwam bij mij over als ‘beroepspatiënt’. Nou, daarvoor ben ik in de eerste sollicitatieronde afgevallen.
-
Marijke blogt: GGNet Labs, een bezoekje waard!
Melanie Oldenhave (31 jaar) en ik, Marijke te Hennepe (59 jaar), lopen binnen bij GGNet Labs. Mel en ik hebben allebei ASS (Autistische Spectrum Stoornis) en willen wel eens zien of er hulpmiddelen zijn die ons kunnen helpen in het dagelijks leven.
-
Marijke blogt: Niet los kunnen laten
Er is een interessante documentaire op 2doc.nl te zien over stalking: ‘Jij bent van mij’. Meerdere mensen, waaronder Harry Sacksioni, vertellen hoe ontzettend belastend het is als je daar slachtoffer van bent. Harry Sacksioni is veertig jaar (!) gestalkt door dezelfde vrouw. Voor mij zit het venijn in de start van de documentaire: Harry en nog een slachtoffer vertellen hoeveel medelijden ze hebben met hun stalker. Ik knipper met mijn ogen: Harry had net nog zitten te vertellen hoe hij zijn stalkster bijna verdronken had (toen ze boven kwam riep ze: “Zie je wel dat je van me houdt...”).
-
Hendrik blogt: File in de ggz
Door corona lijkt het fileprobleem op de weg een stuk minder prangend dan voor corona. Er is echter wel een veel urgenter fileprobleem: De wachtlijsten in de ggz. Er staat een enorme file voor de voordeur van de ggz, terwijl er vanuit de achterdeur maar mondjesmaat mensen uitstromen. De maatschappij ziet de file, maar lijkt het probleem van de beperkte uitstroom niet te bemerken. Toch weet ik dat de achterdeur wel open kan, ik ben er immers zelf minstens drie keer door naar buiten gegaan.
-
Hendrik blogt: Zelfstigma is schadelijker dan stigma zelf
“Ik vertel mijn ideeën maar niet, want die doen er toch niet toe”. Al zo lang ik me kan herinneren, bestook ik mezelf met dit soort zinnen. We kunnen spreken van een enorm zelfstigma. In allerlei situaties voel(de) ik me minderwaardig en/of extreem onzeker over mijzelf en mijn handelen. Bij alle dingen die ik doe, altijd de vraag: ”Doe ik het wel goed?” Ik kan dat voor mezelf erg moeilijk beantwoorden en heb dan ook erg veel baat bij goedkeuring van anderen. In de psychiatrie noemen ze dat, zoals ik in mijn dossier kon teruglezen: ”Patiënt vraagt (continu) om bevestiging”.
-
Marijke blogt: Daar heb ik geen woorden voor
Onze oude videofilms zijn gedigitaliseerd en ik kijk naar het resultaat. Wat zie ik: een moeder die glimlachend reageert op haar baby. Die moeder: dat ben ik. Ik ben verbijsterd. Hoe kan dat nou? De beelden zijn gemaakt op het dieptepunt van mijn postnatale depressie.
-
Hendrik blogt: Lekke Lithiumbatterij
Ik parkeer de auto, zo dicht mogelijk bij de ingang van het vakantiecomplex op Ameland. De drang op mijn blaas is nauwelijks meer te houden. Ik loop met de bovenbenen strak tegen elkaar aan gespannen richting deur. Van daar is het nog zo’n 30 meter door de gang naar het appartement. Krampachtig loop ik door de gang. Ik open mijn appartement en ga snel door naar de badkamer. Net voor ik de broek geopend heb stroomt mijn blaas leeg. ‘TE LAAT!’
-
Marijke blogt: Behandeling thuis of op locatie?
Ik doe van alles en functioneer ‘normaal’ maar ik voel me nog steeds niet goed: anhedonie (niet kunnen genieten van positieve dingen). Ik vraag me af of ik toch niet weer in behandeling moet. Dat zal dan wel een intensieve behandeling moeten worden, waarschijnlijk deeltijdbehandeling met schematherapie. De soort behandeling waar GGNet-collegablogger Ilse zo informatief over blogt.
-
Ilse blogt: systeemtherapie helpt je openheid te geven
Waar ik tijdens mijn behandeling bij Scelta ben achtergekomen, is dat het belangrijk is om je systeem* bij je behandeling te betrekken. Ik vond het in eerste instantie erg moeilijk om openheid te geven hoe het nu daadwerkelijk met mij gaat. Maar als je omgeving niet op de hoogte is, kan er ook moeilijk rekening met je worden gehouden.
-
Hendrik blogt: Denk ik nu dat ik de Messias ben?
“Denk ik nu dat ik de Messias ben, nu ik dit denk?”. Vol twijfels, angsten maar ook euforie loop ik door de kamer. Mijn kleine studentenkamer in Leeuwarden. Ik kan nog net tussen alle rotzooi een paadje lopen door mijn kamer.
-
Marijke blogt: Niet voelen
In mijn hoofd ben ik bezig met het denken over gevoelens van vroeger: ik ben fysiek mishandeld. Het vreemde is: eigenlijk herinner ik me daar niet heel veel van. En zeker niet hoe ik me voelde. Of stop ik het weg? Voelen is moeilijk.
-
Ilse blogt: in therapie bij Scelta programma 2 in Apeldoorn
In deze blog vertel ik jullie meer over de therapieën. Programma 2 is een zwaar programma. Om 07.30 uur wordt je verwacht voor het ontbijt. Om 08:15 uur is er een dagopening die van maandag tot woensdag georganiseerd wordt door leefgroepsgenoten en op donderdag door de socio’s. Dit is een kwartier en er is dan ruimte om een spelletje te doen of te wandelen. Daarna beginnen de therapieën.
-
Hendrik blogt: Ik wil wel leven
In deze blog beschrijf ik mijn eigen suïcidale gedachten en gestes, die ik in twee perioden in mijn leven gehad hebt. Ik doe dit omdat ik graag zou zien dat het heersende taboe op dit onderwerp doorbroken wordt. Mijn verhaal kan een trigger zijn.
-
Marijke blogt: Maak je niet dik: dun is de mode!
Op de website van Medisch contact wordt gemeld dat uit een wetenschappelijk artikel blijkt, dat alle antipsychotica als bijwerking gewichtstoename hebben. Dat betekent dat wisselen van soort niet of nauwelijks zin heeft.
-
Sonnie blogt: Lagen van bescherming
Het was 2014 toen ik bij Amarum binnenstapte en besloot de strijd aan te gaan met anorexia. Ik kwam binnen met een vol gevoel en voelde me als een Michelin-poppetje. Dat was ruim twintig kilo geleden. De kilo’s kwam ik aan en mijn beschermlagen deed ik in de afgelopen jaren af. Als een ui pelde ik laagje voor laagje mijn bescherming af. Mijn lichaam moest mij wel beschermen en de kilo’s die ik aankwam waren dan ook van waarde.
-
Ilse blogt: De leefgroep en therapiegroep
Vandaag is mijn tweede blog over Scelta programma 2 in Apeldoorn. De behandeling bij Scelta Programma 2, is gericht op groepstherapie. Ik neem jullie mee hoe dit er eruit ziet binnen deze behandeling. Bij programma 2 is er plek voor 24 personen. Dit wordt de leefgroep genoemd. Daarnaast zijn er drie therapiegroepen die bestaan uit 8 personen, ook wel de therapiegroep genoemd.
-
Hendrik blogt: Dating voor anders begaafden*
Second love. Ondanks de herhaalde pogingen van enkele politieke partijen bestaat het nog steeds. Second love. Dat je dus naast je relatie en voor de meesten neem ik aan een gezinsleven, ook een verzetje haalt bij een ander. Erg frustrerend als je nog op zoek bent naar de first love. De reclame van second love op de autoradio brengt altijd een tikkeltje ergernis in mij naar boven.
-
Susan blogt: KOPP op!
In een tijd waarin degenen die het hardst schreeuwen een podium krijgen, voel ik me niet altijd op mijn gemak. Zo vermijd ik graag de discussies rondom de coronamaatregelen en actuele politieke kwesties. Ik hoef geen ongezouten mening te geven van mezelf, omdat ik er geen energie van krijg. En daar kwam ik de laatste tijd achter.
-
Marijke blogt: ‘De moderne tijd, net wat u zegt’
Er spookt een lied door mijn hoofd: Het dorp, gezongen door Wim Sonneveld. Het liedje vertelt van heimwee naar vroeger toen mensen nog ‘in simp’le huizen tussen het groen’ woonden in plaats van ‘betonnen dozen’. Dat is het gevolg van het lezen van de column van psychiater Bram Bakker: ‘depressie is een welvaartsziekte’ . Net als in het liedje stelt Bram Bakker dat de moderne tijd niet alleen maar voordelen heeft.
-
Hendrik blogt: Volwassen worden op latere leeftijd
“Hieperdepiep hoera, 18 jaar en dus volwassen. Zelden hoor je bij 39, dat iemand volwassen is geworden. Er zijn wel kreten als: ‘Doe toch eens volwassen’. Maar wat is dat dan, volwassen? Is het volgroeid? In staat om voor jezelf te zorgen? Is het biologisch? Ik weet het antwoord niet. En ik denk dat er geen eenduidig antwoord is. Vraag het een aantal experts en ze zullen niet hetzelfde antwoorden.
-
Ilse blogt: Opname bij Scelta programma 2
Al een geruime tijd loop ik rond in de ggz en heb ik vele vormen van behandelingen gehad. Ik was behoorlijk wanhopig toen ik mij aanmeldde bij Scelta in Apeldoorn voor programma 2.
-
Marijke blogt: De hond blaft door het beeldbellen heen....
Door de corona is de inzet van digitale mogelijkheden versneld en worden digitale oplossingen, zoals beeldbellen, daadwerkelijk ingezet. Als ik op internet zoek op ervaringen met beeldbellen, kom ik vooral ervaringen van en tips voor hulpverleners tegen. Ik vraag me af: hoe ervaren patiënten contact met hun hulpverlener via beeldbellen eigenlijk? 20-01-2021
-
Sonnie blogt: In beweging
De zorgen zijn groot en het signaal duidelijk: we moeten met elkaar in beweging komen. Corona lijkt meer en meer op alle fronten zijn tol te gaan eisen. Mensen voelen zich opgesloten.
-
Susan blogt: Chronische tweestrijd
Het is bijna zover: 2021 klopt aan de deur. En ik denk dat ik voor velen spreek als er op 31 december een blik wordt geworpen op de bijna 12 maanden die achter ons liggen. “Wat voor jaar was het? Wat hebben we ook alweer allemaal meegemaakt? En wat ging het snel hè?” Het zijn vragen waar we onder het genot van een oliebol toch nog even bij stilstaan.
-
Marijke blogt: Waar zijn psychiaters als je ze echt nodig hebt?
Volgens Demiaan Denys zijn er teveel psychiaters. En ze zijn volgens hem niet op de goede plaats, namelijk als de diagnose moet worden gesteld. Of er teveel psychiaters zijn, weet ik niet, maar dat ze niet op de juiste plaats zijn, daar ben ik het helemaal mee eens.
-
Sonnie blogt: Links, rechts, voor en achter
Het is een welbekende uitspraak: ‘Als je links kijkt … zie je rechts niet’. Waarheid als een bus. Deze uitspraak is er eentje die sinds enige tijd ook door mijn hoofd gaat. Het is helpend op een manier die ik eerder niet voor mogelijk had gehouden. Het is namelijk mijn manier geworden om te oefenen met de positieve dingen te bekijken en durven te zien wat wél oké is. 16-12-2020
-
Susan blogt: Angsten loslaten of overwinnen?
“Het zit allemaal tussen je oren”, concludeerde mijn rij-instructeur na een opfrislesje autorijden enkele jaren geleden. Ik heb al jaren mijn rijbewijs, maar tot halverwege dit jaar gebruikte ik het alleen om te laten zien als identiteitsbewijs. Mijn rijangst werd alsmaar groter. Net als de schaamte eromheen.
-
Marijke blogt: Verward verhaal over eigenwaarde
Op bladzijde 16 en 17 van het nieuwe magazine van GGNet staat het verhaal van Jeroen: “Werken geeft mij een gevoel van eigenwaarde”. Wat een prachtig verhaal! Jeroen doet mee aan ‘Activerend werk’ en werkt tot zijn grote tevredenheid in de logistiek. Zijn verhaal spreekt mij aan. Ik ben zelf namelijk aan het worstelen met mijn gevoel voor eigenwaarde. Hoe zit dat eigenlijk met eigenwaarde en wat zou ik kunnen doen om meer eigenwaarde te krijgen?
-
Sonnie blogt: Een bedankje
Deze week is het de Week tegen Kindermishandeling. Een thema waar ik niet omheen kan in mijn tweede blog. En ondanks dat je er niet genoeg woorden aan kan geven, wil ik het ditmaal laten bij slechts een verwijzing naar de andere twee blogs die ik hierover heb geschreven. 18-11-2020
-
Sonnie blogt: Een huis...
Als kind liep ik van school naar huis. Na een dag spelen, leren en me verschuilen achter een glimlach ging ik angstig en alleen weer naar mijn huis. Ik nam geen vriendjes mee om te spelen, want in mijn huis was er nauwelijks tijd en ruimte om te spelen. Deze blog werd in 2018 eerder gepubliceerd voor het project "52 stemmen voor het kind"
-
Susan blogt: Ieder verhaal kent meerdere kanten
Tijdens een mooie herfstwandeling las ik de blog van mijn collega-blogger Marijke. Iedere zin raakte me en zette me beide benen op de grond. En terwijl ik naar een rustig muziekje luisterde, bedacht ik me: Ik lees nu een verhaal van een hele andere kant, waar ik niet bewust over na heb gedacht. 04-11-2020
-
Sonnie blogt: PTSS en coronamaatregelen
Vanaf het moment dat ik kon lopen, bewoog ik me in een onveilige wereld. Beide ouders waren verslaafd aan alcohol. Het zorgde voor gevaarlijke en onvoorspelbare situaties. Het waren jaren waarin ruzies, mishandeling en misbruik mijn normaal werden. 29-10-2020
-
Marijke blogt: Veel meer dan de hand vasthouden kun je niet
Ik heb een collega-blogger: Susan! De moeder van Susan heeft psychische klachten. Susan heeft recent een blog geschreven: Een nieuw hoofdstuk. Eén zin raakte me erg. Susan schrijft dat het voelt alsof het haar niet gelukt is het eenzame gevoel van haar moeder weg te nemen. 21-10-2020
-
Susan blogt: Morgen weer een dag
Van schuldgevoel naar een zware teleurstelling en van gefrustreerde avonden naar een liefdevol app’je van mijn moeder. De afgelopen weken waren op z’n zachtst gezegd intens. Ik weet het zelf niet meer bij te benen en vraag me af: “Waar kan ik de pauzeknop vinden?” 07-10-2020
-
Marijke blogt: Patiënt(en)reis
GGNet heeft een derde factsheet gemaakt over de coronatijd. Heel erg interessant! Je kunt doorklikken naar allerlei leuke filmpjes en documenten. Eén van die documenten is het beleidsplan van GGNet voor de komende tijd. 24-09-2020
-
Susan blogt: Een nieuw hoofdstuk
“Kom je me wel opzoeken of kunnen we FaceTimen?” Ik hoor hoe mijn moeder aan de andere kant van de telefoon worstelt met de nieuwe stap in haar leven. “Natuurlijk mam! Zo vaak ik kan”, roep ik uit. Met het hele gezin beginnen we een nieuw hoofdstuk waar we niet van weten of het volledig positief uitpakt. 9-9-2020
-
Marijke blogt: Bullshit sensor
De prachtige uitdrukking ‘bullshit sensor’ staat in een zeer officiële gedragscode voor artsen die betrokken zijn bij een medische misser, uitgebracht door de Letselschaderaad. De artsen worden verzocht niet om de hete brij heen te draaien maar gewoon te zeggen wat er is gebeurd ‘omdat patiënten very well-tuned bullshit sensors hebben.’*26-09-2020
-
Susan blogt: Een KOPP op-boek
Schrijven is één van mijn grootste passies. Maar er is een verhaal dat ik nauwelijks op papier krijg. Het verhaal heeft een moeilijk begin en nog steeds geen einde. Geen happy end, geen cliffhangers en het aantal pagina's is niet beperkt. Het is er. En het zal altijd deel van mij uitmaken. 12-08-2020
-
Marijke blogt: Schokkend en oneerlijk
In het wetenschappelijke artikel waarvan de hoofdauteur bij GGNet werkt, stond het vermeld: van de 94 deelnemers aan het onderzoek overleden er in drie jaar tijd zes deelnemers. Vier mensen overleden aan hart- en vaatziekten, één aan kanker en één is gestikt in voedsel. Van drie mensen vermeldt het artikel de leeftijd: tussen de 57 en 66 jaar. 26-08-2020
-
Marijke blogt: Angst voor (medicatie)verandering
Recent verscheen er een wetenschappelijk onderzoek gebaseerd op gegevens die werden verzameld bij GGNet. Van mensen met de meest ernstige psychiatrische aandoeningen werd bekeken of de diagnose en de behandeling nog overeenstemde met de meest recente psychiatrische inzichten. 25-06-2020