Marijke blogt: (Onverwachte) oorzaken van psychische klachten
Ik ben volkomen met mijn verkeerde been uit bed gestapt. Lichamelijk ben ik orde maar geestelijk voel ik me een wrak. Vanaf het moment dat ik wakker word, vecht ik tegen de tranen. Ik zie het allemaal helemaal niet meer zitten. Ik voel dat het bloed uit mijn gezicht is weggetrokken. Mijn partner bevestigt dat ik er lijkwit uitzie.
Kortom: ik trek het even niet meer. We hebben bouwvakkers en schilders over de vloer. Ik wil dat ze acuut vertrekken. De radio, de schuurmachine, de honden die steeds naar de bouwvakkers blaffen, nergens een plek in huis waar ik even rustig kan gaan liggen na een nacht slecht geslapen te hebben: het is me allemaal teveel.
Ik ga nog sporten en wandelen met de honden, maar de tranen blijven hoog zitten. Het is wel heel lang geleden dat ik zo’n off-dag had. Het gebeurt me zelden.
Wat wel gek is, is dat ik tegen het eind van de middag ineens opknap: weg huilerigheid, weg wit gezicht. Van het ene moment op de andere ben ik weer m’n gewone zelf. Mijn partner bevestigt dat ik er beter uitzie.
Toch gaan de alarmbellen een beetje af. Het zal toch niet zo zijn dat dit de start is van een depressie? Of burn-out? Zou het de spanning rond de nieuwe baan zijn die nu zijn sporen gaat nalaten? Het vrijwilligerswerk dat doorliep? Dat ik ook nog een cursus deed op 15 zaterdagen? Geen nee kon zeggen tegen alle borrels en feestelijkheden die nu weer ingehaald worden na 2 jaar corona? De verbouwing die onrust veroorzaakt? Het schuldgevoel dat er in mijn omgeving heel veel mensen zijn die wel een bezoekje kunnen gebruiken, maar waar ik niet aan toekom? Als ik diep ga graven in mijn psyche kan ik wel honderd oorzaken bedenken.
In ieder geval trek ik de conclusie dat ik het de komende tijd een heel stuk rustiger aan moet gaan doen.
Dat gebeurt sneller dan ik dacht.....
De volgende dag heb ik een beetje keelpijn. En ik moet steeds niezen. Voor de zekerheid een coronatest. Tot mijn stomme verbazing is die positief.
In één klap is de oorzaak van de off-dag duidelijk: het was het eerste teken van de covid-infectie. In theorie had ik dat kunnen weten: de dag voordat ik griep krijg, ben ik altijd hogelijk chagrijnig. Als het immuunsysteem aan de bak moet, daalt kennelijk als eerste signaal mijn stemming, vóórdat ik iets merk van lichamelijke klachten. Als de lichamelijke klachten zich aandienen, is mijn stemming weer ok. Hoe dat mogelijk is: geen idee. Op zich is wel bekend dat infecties gepaard kunnen gaan met ontregelingen van je psyche. Berucht is het delier (in de war raken) van oudere mensen door een blaasontsteking. Zou het daar iets mee te maken hebben?
In ieder geval is duidelijk dat ik het voor mezelf niet alleen in psychische oorzaken moet zoeken als ik een ‘off’-dag heb: het kan ook een lichamelijke oorzaak hebben.
Het betekent dat ik nog sneller dan ik me voorgenomen had, rustig aan ga doen: vijf dagen op een kamertje in quarantaine....
Wilt u reageren naar Marijke op deze blog? Mail naar ggnetblogger@gmail.com