Marijke blogt: Behoud het goede!

Het eerste wat me te binnen schiet, is de heerlijke rust en het afstand houden in musea en winkels. Van mij mag het afsprakensysteem met tijdslot blijven. En de lange openingstijden van de boodschappenwinkel. Ik doe heerlijk rustig boodschappen, ’s morgens vroeg of ’s avonds.

Het tweede wat me te binnen schiet is de afwezigheid van familiefeestjes: u weet wel, die feestjes met teveel lekker ongezond eten, te weinig beweging en het ongemakkelijk zoeken naar gespreksstof met mensen die je een of twee keer per jaar ziet. Ik heb een hele grote familie en ik vind het leuk om ze te zien, maar daar ga ik toch eens een alternatief voor bedenken.

Minder sociale verplichtingen betekende ook: tijd over voor andere dingen: wat hebben we heerlijk gefietst tijdens de lockdowns. We kwamen er nog meer achter in wat voor prachtige omgeving we wonen. Tijd voor fietstochtjes zou ik graag behouden.

En natuurlijk: het niet handen geven en zoenen. Heerlijk dat je niet hoefde te kiezen: gaan we wel of niet zoenen? Gewoon niet. Super! Houden zo! En nee: ik ga niet ‘huggen’, dan verander ik op slag in een lappenpop: ik voel me zo opgelaten.

Dan het op afstand van elkaar zitten. Heerlijk! Geen gevecht om de armleuning, geen gesprekken waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten. Gewoon in alle rust op je krent zitten in kerk, bioscoop, bij een repetitie van het koor, vergadering of bijeenkomst. Ik heb het gevoel dat de afstand tussen de stoelen nu nog steeds groter is dan voor corona: prima.

En het vergaderen via Teams of Zoom. Wat een uitvinding! Geen reistijd, ondertussen de hond of de kat kunnen aaien, redelijk efficiënt kunnen vergaderen, zeker als de gespreksleider ook nog in staat is allerlei documenten op het scherm te toveren zodat iedereen weet wat er aan de orde is. Nu het weer mag, is af en toe een vergadering waarbij iedereen lijfelijk aanwezig is, ook weer even leuk. Maar als de helft verkouden of grieperig is, of als iedereen ver weg woont, is Teams of Zoom een prachtig alternatief. Houden we erin!

En het thuiswerken. Niet in de file naar het werk, geen collega’s die onverwacht binnenvallen die je persé iets willen vertellen terwijl je druk bent, lekker in joggingbroek en dikke sokken, thuis zijn als er een pakketje wordt gebracht of als je zit te wachten op een monteur. Natuurlijk is dat anders als je met kinderen thuis moet werken, en is af en toe de collega’s zien ook wel weer leuk. Maar een fijne afwisseling tussen thuis en op locatie werken: ideaal.

Ter afwisseling van het thuiswerken ging ik wandelen. Omdat ik zonder hond daartoe niet te motiveren ben, installeerde ik een app waarmee ik virtuele bloemen kan strooien in mijn buurt (Pikmin Bloom). Dat bleek te werken. Houden we er ook in.

Ik ben benieuwd wat de geestelijke gezondheidszorg geleerd heeft in coronatijd: wat bleek wel goed te werken en wat niet? Is therapie via beeldbellen te doen met als voordeel dat de patiënt niet hoeft te reizen naar de afspraak? Of blijft persoonlijk contact toch heel belangrijk? Is bezoek van familie essentieel of bleek in coronatijd dat geen bezoek ook wel lekker rustig was op de afdeling? Gaan e-health en allerlei gezondheidsapps nu echt doorzetten of zijn we er nu achter dat het toch niet ideaal is? Of voor sommige patiënten wel, en andere niet?

Ik hoop dat ggz-instellingen even de tijd nemen om alle ervaringen te inventariseren en te evalueren zodat de positieve punten behouden blijven. Dan kan de moeilijke coronatijd toch nog iets moois opleveren.

Wilt u reageren naar Marijke op deze blog? Mail naar ggnetblogger@gmail.com