Van praten over suïcide is nog nooit iemand dood gegaan.

Doordat ik net wat op een andere manier denk en doe dan de binnenbeentjes slaat vaak de interne twijfel toe. Ik word vaak niet direct begrepen en heb niet altijd de moed, geduld en/of de kracht om het duidelijk te maken. Dan ontstaat er een interne strijd in mijn hoofd met angsten en zelfverwijten, die bij niet tijdig doorbreken van het patroon tot een depressie kan leiden.

Ik heb vaak schaamte gevoeld in mijn depressies en durfde me dan niet te uiten over mijn rotgevoel. Ik bleef maar doorlopen, doorwerken en de schijn hoog houden. De eerste keer dat ik keihard onderuit ging liep ik al maanden met mezelf te worstelen. Maar naar de buitenwereld was ik o zo joviaal en vrolijk. Toen ik uitviel en opgenomen werd op de PAAZ begreep mijn omgeving dat dan ook totaal niet. Alleen mijn directe naasten hadden wel iets gemerkt, maar waren het gesprek niet aangegaan. Ook omdat ik er alles aan deed het onderwerp ‘rotgevoel’ te vermijden. Zo heb ik de emmer enorm vol laten lopen. Sterker nog ik verving hem steeds maar weer voor een nog grotere emmer. Toen dat niet meer mogelijk was stroomde het over en viel ik een diep gat, tot aan suïcidaliteit aan toe.

Praat er over!

Gelukkig heb ik mijn suïcidaliteit met hulp de tijd gegeven om over te gaan. Toen ik jaren later in de opleiding voor ervaringsdeskundige die periode in 2006 beschouwd en geanalyseerd heb kwam ik tot besef wat me geholpen heeft. Destijds sprak men al over pillen en praten. Ik heb daar pillen, praten en (mee)doen van gemaakt. En de volgorde zal moeten zijn: Praten, doen en indien nodig tijdelijk pillen. Maar vooral dus praten. Kom uit je eigen hoofd, want als je alleen met jezelf praat heb je altijd gelijk. Een ander hoeft in eerste instantie alleen maar te luisteren. Je woorden krijgen een ander podium en blijven niet alleen rondzingen in je eigen door nare gevoelens vertroebelde brein. Een ander kan je woorden weerleggen en je uit de eenzaamheid van de depressie helpen. Ook als je geen uitweg meer ziet en eraan denkt dat de wereld zonder jou beter af is, kan het uiten van je gevoelens een eerste stap zijn naar verlichting. Er staan altijd oren open, er is altijd ergens een schouder en indien nodig is er professionele hulp. Maar gooi je mond los en ervaar dat de wereld nooit zo zwart is als de depressie je doet laten denken. En voor alle potentiële luisteraars: Wees niet bang voor moeilijke onderwerpen, want van praten over suïcide is nog nooit iemand dood gegaan.

Hendrik