Manon schrijft - De kracht van theater

Vorige maand werd ik door een lieve vriendin als verrassing meegenomen naar Paleis Soestdijk in Baarn, naar 'Elisabeth in Concert'. Wat allemachtig prachtig was dat. Vorig jaar kon ik door omstandigheden niet gaan en aangezien Pia Douwes (Elisabeth) dit ook echt voor het allerlaatst deed, wilde ik hoe dan ook gaan. En wie kent het nummer 'Mijn leven is van mij' niet? Luister het vooral, het is prachtig. De tekst alleen al, zo veelzeggend.

Elisabeth is áltijd mijn favoriet gebleven, ondanks dat ik daarna nog héél veel producties heb gezien. Dus ik was ontzettend blij met haar grootse cadeau. Het heeft aardig wat lading en moest een aantal dagen flink bijkomen, maar ik heb het toch maar mooi gedaan en vóelde er ook iets bij. Dat wat de laatste tijd flink ontbreekt: de energie überhaupt, nergens zin in hebben, et cetera. Toch een aantal keer gegaan, maar helaas zit ik daarna dan wel op de blaren.

Maar waarom is theater dan - in ieder geval voor mij - zo'n krachtig iets? Sowieso ben ik altijd een groot cultuur-liefhebster geweest. En nog steeds. In mijn werk als journalist werd ik ook vaak naar de cultuurklussen gestuurd. Helemaal niet erg, dat begrijpt u vast. Ik kan het niet precies omschrijven, maar als ik die (vaak) rode loper - in de gewone theaters, maar ook op premières - bewandel, gebeurt er iets. Even 'niets', genieten van wat dan ook: mijn interessegebied is vrij breed wat dat betreft. Musical, cabaret, een goed toneelstuk. Ik heb zo mijn favorieten en ook favoriete artiesten, maar dat gevóel. Het heeft iets magisch. Even in een andere wereld zijn? Even nergens aan denken? Dat wordt wel vaak gezegd. En soms lukt dat me ook (weer). Ook al is het maar een glimlachje over de hele avond, afhankelijk van het stuk natuurlijk.

Ik speelde en zong dus bij een musicalvereniging. Ik moest stoppen, want ik bleek iets te goed in wedstrijdzwemmen, waardoor ik echt daar alles op moest inzetten. Wél bezoek ik nog ieder jaar steevast de voorstellingen van MPG. Iemand die ik daarvan ken - al zat hij destijds al in de 'volwassen-groep', is Emiel Nas (47); behandelcoördinator op De Meent, al 25 jaar werkzaam bij GGNet, geboren en getogen in de Achterhoek. Ik sprak met hem over theater. Wat dat met hém doet. Bij binnenkomst in zijn spreekkamer valt meteen de poster van Pietje Bell op. Emiel: 'Wat me bij hem vooral aanspreekt is zijn recalcitrantie, baldadigheid. Dat herken ik in mezelf', vertelt hij met een glimlach. Als hij begint te vertellen over zijn liefde voor theater, gaat die glimlach ook niet meer van zijn gezicht. Van jongs af aan is hij betrokken bij de vereniging. 'Ik sta zelf niet meer op de planken, maar ben inmiddels bestuurslid. Erg leuk en zo blijf ik betrokken bij MPG.' Over enige tijd viert hij zelfs zijn 40-jarig jubileum aldaar. 'Theater is voor mij even aan de werkelijkheid ontsnappen. Even nergens aan denken dan alleen maar werk of de dagelijkse beslommeringen. Het zijn eigenlijk twee verschillende werelden: werk et cetera en theater, en dat is ook juist het fijne en mooie eraan. Ontspanning, genieten van een voorstelling. Jezelf even in een soort fantasiewereld wanen.'

Emiel vervolgt: 'De mooiste voorstelling waar ik deel van heb uitgemaakt in uitvoering, is Jesus Christ Superstar. Maar mijn favoriet blijft, buiten MPG, toch Elisabeth. Prachtig stuk, heftig wel, maar lekker rauw. Dat vind ik mooi aan musicals. Het begint mooi, dan komt er drama en uiteindelijk eindigt het (meestal) goed.' Ook híj was afgelopen maand in Baarn bij Paleis Soestdijk voor 'Elisabeth in Concert'. Dat kan ook bijna niet anders als Elisabeth je favoriete musical is. Toevallig, die overeenkomsten.

Wíj kunnen het sowieso iedereen aanraden. Proef de sfeer, geniet van een mooie voorstelling. Naar iets moois kijken en even uit de werkelijke wereld. Misschien is het mijn passie en vinden anderen het maar stom of hebben er niets mee. Maar mij helpt het richting herstel, weer kunnen genieten en er steeds meer op uit gaan.

18 juli 2018