Marijke blogt: waarom?

Waarom wil ik dat in hemelsnaam? Mijn psychiater zegt: “Je hebt als kind te weinig aandacht gehad.” Mijn pastoor, die ik opbiecht dat ik het vervelend vind dat ik een aandachtsjunkie ben, zegt: “Nou èn, Marijke, als je daar dan goede dingen mee kunt doen?”

Ja, ik wil daarmee goede dingen doen. Ik wil andere patiënten en hun ouders een hart onder de riem steken: een psychische aandoening hoeft helemaal niet te betekenen dat je niet kunt meedraaien in de maatschappij. Ik wil de omgeving uitleggen dat het er desalniettemin van buiten best wel aardig uit kan zien, maar dat leven met een psychische aandoening voor mij toch soms een hele worsteling is. En ik wil beleidsmakers met de voetjes aan de grond houden: in gelul kan niemand wonen (uitspraak van Jan Schaefer) en van gelul wordt ook geen patiënt beter.

Er is nog één enorme hindernis te nemen: ik schaam me zo. Een psychische aandoening kan gepaard gaan met symptomen die je niet wilt delen. Dat geldt voor mij. Ik kan daar heel erg moeilijk kan praten, ook niet met collega’s, vrienden of partner. Hoe zullen ze reageren als ze het weten? Daardoor voel ik mij soms heel eenzaam. Maar daarin zal ik ook zeker niet uniek zijn. Waarschijnlijk worstelen veel meer mensen met een psychische aandoening (en natuurlijk ook mensen met een lichamelijke aandoening) daarmee. Maar juist als iedereen z’n mond houdt en mooi weer speelt, blijft dat zo. GGNet wil mensen met elkaar verbinden om daarmee een wereld te winnen. Die verbinding kan alleen tot stand komen als mensen met een psychische aandoening zich niet terugtrekken omdat ze zich schamen voor zichzelf. Er is inderdaad nog een wereld te winnen en misschien kan ik daar een heel klein steentje aan bijdragen door mijn blog.

Wilt u reageren op deze blog? Mail naar communicatie@ggnet.nl

18 juli 2019