Marijke blogt: Patiënt(en)reis
GGNet heeft een derde factsheet gemaakt over de coronatijd. Heel erg interessant! Je kunt doorklikken naar allerlei leuke filmpjes en documenten. Eén van die documenten is het beleidsplan van GGNet voor de komende tijd. En wat staat daar op bladzijde 14 over de nieuwe werkwijze? Stap 1. Start met het in kaart brengen van de behoefte van de patiënt (methode patiëntreis).
Patiëntreis. Zo’n woord gaat meteen fout in mijn (autisten)hoofd. Er haakt iets, er klopt iets niet. O ja, patiëntreis is geen Nederlands. Het moet natuurlijk zijn: patiëntenreis. Net zoals je patiëntendossier hebt en geen patiëntdossier. Het zal wel een steenkolenvertaling zijn van ‘patient journey’.
Maar zelfs als er methode patiëntenreis zou staan, waarmee kennelijk mijn behoeften worden geïnventariseerd, zou het fout gaan in mijn hoofd. Ik zie dat namelijk helemaal voor mij: als ik psychische klachten heb, dan meld ik mij bij het GGNet-reisbureau om vast te stellen welke reis ik ga maken. Bij een kop koffie met roomsoes worden mijn behoeften geïnventariseerd. “Zo”, mevrouw Te Hennepe, “waar heeft u behoefte aan? Een sportieve reis met veel hardlopen? Fietsen kan ook! Een gezonde geest zit immers in een gezond lichaam! Of liever een kunstzinnige reis met veel creatieve therapie? Recent is aangetoond dat het echt werkzaam is! Of doet u liever aan denksport? Hebben we ook: een reis met veel cognitieve gedragstherapie! Bewezen effectief! Of houdt u van dieren? Dan hebben we een reis met verblijf op onze boerderij in de aanbieding. Volgens de positieve psychologie heel goed voor u. Liever iets met meditatie? We hebben ook nog een reis met veel mindfulness. Ook bewezen effectief!
Ik blijk het helemaal bij het verkeerde eind te hebben. Tja, één van de kenmerken van autisme is een taalstoornis. Mensen geloven sowieso vaak niet dat ik autisme heb, laat staan een taalstoornis. Ik schrijf immers blogs en wetenschappelijke artikelen?
Maar ik heb dus wel degelijk de taalstoornis die bij autisme hoort: ik neem alles letterlijk en ben een beelddenker. De methode patiëntreis betekent namelijk precies het tegengestelde: het betekent dat niet het aanbod van GGNet op de voorgrond staat maar de behoefte van de patiënt.
Dat vind ik eigenlijk nog best een moeilijke vraag: waaraan had ik behoefte toen ik dertig jaar geleden opgenomen werd met een postnatale depressie? In ieder geval had ik behoefte aan erkenning en ondersteuning. Ik had iets te vaak van mijn omgeving gehoord: hoe kun jij nou ongelukkig zijn? Je hebt een leuke man, mooi huis en een prachtig kind! Ja, dat begreep ik zelf ook niet en dan voelde ik mij nog beroerder. En ik had behoefte aan duidelijkheid en voorspelbaarheid vanwege het autisme maar dat wisten we toen nog niet. Een goede diagnose is ook wel handig en ik denk dat autisme bij volwassen vrouwen nu beter wordt herkend.
Ik vermoed dat als ik toen mijn behoefte had moeten formuleren, dat mijn antwoord uiteindelijk geweest zou zijn: leer mij zonder angst met mijn baby omgaan. Dat lijkt mij best een concreet doel waar je goed aan kunt werken. Ik denk dat zo’n doel de behandeling meer focus had gegeven en dat ik me echt serieus genomen had gevoeld.
De methode patiëntreis zou dus heel goed kunnen werken. Alleen word ik er ook nog even flink aan herinnerd dat ik vanwege mijn autisme sterk behoefte heb aan éénduidige communicatie in goed Nederlands, omdat woorden als ‘patiëntreis’ dus echt serieus fout gaan in mijn hoofd.....
Wilt u reageren naar Marijke op deze blog? Mail naar ggnetblogger@gmail.com