Marijke blogt: Psychische klachten hebben gemaakt tot wie ik ben
Grenzeloze bewondering heb ik voor mensen die zichzelf accepteren zoals ze zijn, ondanks dat ze de nodige hindernissen te overwinnen hebben of hebben gehad. Zoals de ongelofelijk dappere Nikkie van Nikkie Tutorials die in haar mededeling dat ze transgender is, vertelt dat ze trots is op haar levensverhaal en haar levensverhaal waardeert.*
Eerlijk gezegd ben ik nog lang niet zo ver dat ik mijn psychische klachten accepteer als onderdeel van mezelf dat hoort bij mij. Ik vind mijn psychische klachten vooral een hinderlijke sta-in-de-weg waar ik het liefst zo snel mogelijk van verlost wil zijn. IJdele hoop, want grotendeels erfelijk (zie vorige blog). Daar kom ik dus niet vanaf. In dat geval is het in theorie veel handiger om er maar niet tegen de vechten en het te accepteren. In de praktijk vind ik dat lastig.
Maar ik ga een poging wagen door te onderzoeken hoe mijn psychische klachten deel zijn van mijn levensverhaal en mij hebben gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
In ieder geval heeft het hebben van psychische klachten ertoe geleid dat ik ervaringsverhalen mag schrijven voor GGNet.
Deze ervaringsverhalen had ik natuurlijk niet kunnen schrijven zonder dat ik behandeld was bij GGNet; ik ben drie maanden opgenomen geweest na de geboorte van mijn dochter. Tijdens die opname ging er een nieuwe wereld voor mij open. Omdat ik altijd in het bedrijfsleven heb gewerkt was het een wereld waarvan ik niet wist dat die bestond! Van een wereld waarin iedereen de schijn op houdt dat alles geweldig is en geweldig gaat, naar een wereld waarin noodgedwongen de maskers af gaan en je mensen ziet en mens bent in alle kwetsbaarheid en lelijkheid. Van een wereld van concurrentie en streven naar aanzien, naar een wereld waar iedereen gelijk is, omdat je allemaal in dezelfde shit zit, of je nu arm of rijk, analfabeet of topmanager bent. Waar het al een behoorlijke prestatie is als je schoon bent en je haar geknipt en gekamd is. Waar blijkt dat je het niet alleen af kunt en afhankelijk bent van anderen. Waar mensen ondanks alles proberen er het beste van te maken en elkaar te helpen.
Omdat ik meer wilde weten van mijn psychische klachten ging ik psychologie studeren. Handig dat ik veel psychische aandoeningen en medicatie al door mijn opname kende. Verder leverde de studie een mooi doel op om naar toe te werken en structuur in mijn leven. En leuke contacten met medestudenten. Uiteindelijk leidde het tot een baan bij GGNet, waar ik fijne collega’s had. Ik genoot er enorm van om met mijn autootje in alle uithoeken van de Achterhoek en de Liemers en later rond Apeldoorn cursussen en lezingen te geven. Waar ik dappere deelnemers ontmoette die bereid waren moeilijke dingen te delen. Daar leerde ik veel van.
Toen werd vastgesteld dat mijn klachten deels veroorzaakt worden door autisme ben ik minder gaan werken en Rechtswetenschappen gaan studeren. Ik mocht werkervaring opdoen bij de jurist van GGNet. Dat leverde mij een blik op het bestuurlijk niveau binnen een GGZ-instelling: wat er allemaal bij komt kijken om patiënten goed en veilig te kunnen behandelen. Dat is heel wat meer dan ik ooit gedacht had. En dat daar mensen heel hard met integriteit en hart voor de patiënten aan werken. Het leverde inspiratie op voor mijn scriptie en een wetenschappelijk artikel.
Als ik nu zo terugkijk, hebben mijn psychische klachten er voor gezorgd dat ik ontzettend leuke dingen mocht leren, heel veel goedwillende en hartelijke mensen heb ontmoet en mocht genieten van de prachtige regio waarin GGNet werkzaam is.
Hoe het gelopen zou zijn als ik geen psychische klachten had gekregen na de geboorte van mijn dochter: dat zal ik nooit weten. Ik denk wel dat ik knetteroverspannen zou zijn geworden als ik door was blijven werken in het bedrijfsleven, ook niet ideaal. In ieder geval is er voldoende reden tot dankbaarheid voor mijn levensverhaal: mijn psychische klachten hebben mij op plaatsen gebracht waar ik anders nooit zou zijn gekomen en heeft ervoor gezorgd dat ik mensen ontmoette, die ik anders nooit ontmoet zou hebben. En wie weet wat de toekomst nog brengt!
Ja, maar.....(dat mag ik natuurlijk niet zeggen van mijn hulpverlener, maar ik doe het toch) – voordat gedacht wordt dat dit louter een geweldig succesverhaal is - er zitten andere kanten aan die dat ‘succes’ toch wat relativeren. Zie volgende blogs....
Het verhaal van Nikkie is terug te zien op Youtube
Wilt u reageren naar Marijke op deze blog? Mail naar ggnetblogger@gmail.com